Justin, Vincent ve elf askerlerden oluşan grup adeta bir ölüm sessizliği içerisinde ilerliyorlardı. Ara sıra elf askerler arasındaki şakalaşmalar olmasa grubun ormanlardan geçmekte olduğunu kimse fark edemezdi. Justin hayatının en büyük hatasını yaptığını düşünürken kılıçlarıyla oynuyordu. Vincent belirli periyotlarla arkasına dönüp umursamaz bir tavırla Justin’i ve elf askerleri kontrol ediyordu. Bir şeyler bekler gibi yaptığı bu hareketler Justin' in dikkatini çekmemişti. Çünkü o sırada sıkıntıdan patlamak üzereydi.
Sıkıcı yolculuk sonunda sona ermişti; grup Sunadillo ormanının sonunda demirlemiş olan Nornad adlı elf gemisine ulaşmıştı. Geminin kaptanı Ronark adında yarı elf yarı insan bir melezdi. Kaptan olmak için genç bir görünümü vardı. Kocaman bir gülümsemeyle yolcularını karşılıyordu. Justin aradığı sıcaklığı sonunda bulmuştu saatlerdir tek kelime bile etmeden elflerle yol alıyordu ve daha Vincent dışında hiç birinin isim bilmiyordu. Savaş alanında tek başına olacağını anlayan Justin en azından Hitokiri’ ye güvenmek istiyordu.
Vincent kendisi için ayrılan kamaraya giderken askerlerde kamaraların önünde ve geminin stratjik notalarında şimdiden konumlarını almışlardı. Justin ise yeni tanışmış olduğu kaptan Ronark’ la av maceralarını paylaşıyordu. Yolcularının gelmesinin ardından kaptan Ronark’ ın emriyle Nornad Madernok adasına doğru tam yol ilerlemeye başladı. Kaptanla uzun süren bir sohbet ve akşam yemeğinin ardından Justin elf konağının ve Elanesse’in olduğu yöne doğru uzun uzun baktı. İçerisini kaplayan hüzünden kendini alamıyordu. Biraz olsun rahatlamak için gökyüzüne doğru baktı orada bir yerlerde Hitokiri’ nin kanat çırpmakta olduğunu biliyordu.
Bu sırada Hitokiri çoktan Madernok adasına ulaşmış ve ormanın içerisinde kendisine geçici bir sığınak hazırlamıştı. Kıyıda gördüğü korsan gürühu onu endişelendirse de şu anda bir tehdit oluşturmuyorlardı. Avladığı bir tavşanı midesine indiren Hitokiri yüz üstü bıraktığı sürüsünü düşünse de yeni dostuyla maceraya atılmaktan memnun bir şekilde hazırladığı yuvada dinlenmeye çekildi.
Hava kararmaya başlamıştı Justin hala güvertede gökyüzünü seyrediyor Mendre’ deki insanlarını Sunadillo’ da bıraktığı elf kızını düşünüyordu. O sırada Vincent sessiz bir şekilde Justin’ in yanında bitmişti. Soğuk tavırları ve ukalalığının yarattığı imajdan beklenmeyen sıcak bir gülümsemeyle Justine bakıyordu ve yine sessizliği bozan Vincent oldu. “Onu seviyorsun değil mi ? ” diye sordu Justin’ e beklemediği bir adamdan beklenmedik zamanda gelen bu soruyla şaşkına dönen Justin Vincent’ ın eline bir koz vermemek ve olayı anlamak için “Kimi ?” diye sordu. “Prenses Elanesse” dedi muzip bir gülümsemeyle Vincent. Biraz utanmış bir vaziyette “Her kurtardığım kıza aşık olmayacak kadar onurlu bir savaşçıyım.” dedi. Sesli bir kahkaha atan Vincent çok eğlenmişe benziyordu. Bir anda ciddileşerek “Onu sevdiğin belli onurlu savaşçı ve eğer hayatta kalmak istiyorsan sana şimdilik kral Melonon' a dikkat etmeni ve Sunadillo' ya geri dönebilirsen Elanesse' ı sonsuza kadar unutmanı öneririm.” dedi ve reverans yaparak kamarasına çekildi.
Justin yıldızlara bakarken; Vincent’ ın amacının ne olduğunu ve Justin’ in gayet iyi anlaştığı kralı neden kötülediğini anlamaya çalışıyordu. Kamarasına çekilen Justin yatağında kendisine çok iyi davranan Melonon’ u ve güzeller güzeli kızını düşündü. Ve Vincent’ ın ne demek istediğini anlayamadı. Sonunda her şeyi boş verip yarının ona getireceklerini görmek için uykuya daldı.
Bir elf atasözü der ki : “Aya pençeleriyle ulaşmaya çalışan bir köpeğin ulaşacağı tek yer ayın sudaki yansımasıdır.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder